Exploration and Discovery
Verkenning en ontdekking

Dutch involvement in the exploration of North America began almost accidentally in the spring of 1609, when the Lords Seventeen, the highest authority of the United East India Company (VOC), engaged the English navigator Henry Hudson to try to find a safe passage to the wealthy Spice Islands in the East. At the time, many geographers believed that a short and safe "northeast passage" to Asia could be found that would make it possible to avoid the long trip around the Cape of Good Hope. Hudson had tried unsuccessfully to find such a route on two previous voyages for the English Muscovy Company, sailing as far north as the islands of Novaya Zemlya in the "high" Arctic off the northern coast of Siberia and Spitzbergen, in Svalbard, Norway.

Hudson left Amsterdam on April 6, 1609, aboard the Half Moon, a small, eighty-ton yacht with a crew of eighteen sailors. Sailing along the coast of Norway, he reached the North Cape on May 5. Fearful of another setback in the Arctic waters and worried about quarreling among the Dutch and English sailors on his crew, he made a bold decision to head westward toward North America, following a map that his friend Captain John Smith had shown him. There he hoped to find a westward passage to the Far East - an inlet that would lead to a river across America and into the Pacific.

Hudson made landfall on Labrador and then began to head south along the coast. He entered Chesapeake Bay and stopped briefly at the mouth of the Delaware River before turning north again. In early September he entered what later would come to be called New York Harbor and the Hudson River. Still searching for a passage to the East, the Half Moon sailed almost as far north as present-day Albany before Hudson turned back, convinced by the increasingly shallow water that the river would not lead to the open sea. Although disappointed that he was unable to find the fabled route to Asia, Hudson was impressed by the wealth of the New World. The ship's log describes a country teeming with beaver, deer, and otter and dotted with Indian villages that cultivated corn and beans.

At first, the Dutch were rather slow in exploiting Hudson's discoveries in the New World. Under the terms of its charter, the VOC was legally bound to concentrate its commercial activities in the Far East and thus was not very keen to cross the Atlantic. But these restrictions did not stop individual Dutch merchants and adventurers from reacting to the favorable reports of the New World that circulated in the Netherlands following Hudson's return. Soon, individual ships were crossing the ocean to trade for furs with local Indian tribes.

The most important Dutch navigator to follow in Hudson's path was Captain Adriaen Block, who explored New York and southern New England in 1613-14. Block's ship, the Tiger, was accidentally destroyed in a fire in New York Harbor, whereupon he and his crew built huts and a new ship, the Restless, which Block later used to explore the coast of Long Island. He sailed past a small island off the coast of Rhode Island and charted the location dubbing it "Adriaen's Eylant". Today, the island is known as Block Island.

In 1614 the States-General, or Dutch Parliament, consented to a request by several merchants, primarily from Amsterdam, to form the New Netherland Company and to grant the company an exclusive three-year right to trade in the territory that for the first time was called New Netherland. The new enterprise was such an overwhelming success that merchants excluded from the trade protested fiercely. In response to these complaints, the monopoly was not continued when it came up for renewal in 1618.

Verkenning en ontdekking
Exploration and Discovery

De Nederlandse rol in de ontdekking van Noord-Amerika begon bijna bij toeval in het voorjaar van 1609, toen de Heren Zeventien, de centrale directie van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC), de Engelse zeevaarder Hudson in dienst namen, om een veilige doorvaart naar de rijke specerij-eilanden in de Oost vinden. In die tijd geloofden veel geografen dat er een korte en veilige "noordoostelijke doorvaart" naar Azië gevonden kon worden om de lange reis langs Kaap de Goede Hoop te vermijden. Op twee voorgaande reizen voor de Engelse Moskovische Compagnie had Hudson, zonder succes, geprobeerd zo'n route te vinden, en was daarbij in noordelijke richting tot de eilanden Nova Zembla, voor de noordkust van Siberië, en Spitsbergen (thans Svalbard, Noorwegen) gekomen.

Hudson vertrok vanuit Amsterdam op 6 april 1609 met de Halve Maen, een klein, 80-tons schip met een achttien-koppige bemanning. Zeilend langs de Noorse kust bereikte hij de Noordkaap op de 5^de mei. Bang voor een nieuw echec in de Noordelijke IJszee en ongerust over vechtpartijen tussen Nederlandse en Engelse bemanningsleden, nam hij de stoutmoedige beslissing om westwaarts, richting Noord-Amerika, te gaan. Hij volgde hierbij een stel kaarten die hij van zijn vriend kapitein John Smith had ontvangen. Hij hoopte een westelijke route naar het Verre Oosten te vinden via een baai en een rivier die hem dwars door Amerika naar de Grote Oceaan zou leiden.

Hudson kreeg land in zicht bij Labrador, vanwaar hij langs de kust zuidwaarts voer. Hij bereikte de Chesapeakebaai en verbleef korte tijd in de monding van de rivier de Delaware, waarna hij weer noordwaarts koerste. Begin september voer hij wat later bekend werd als New York Harbor binnen en de rivier de Hudson op. Nog steeds op zoek naar een route naar de Oost voer de Halve Maen verder naar het noorden tot waar tegenwoordig Albany ligt. Daar besloot Hudson terug te keren, in de overtuiging dat de steeds ondieper wordende rivier hem niet naar open zee zou leiden. Hoewel hij teleurgesteld was dat hij niet de legendarische doorvaart naar Azië had kunnen vinden, was Hudson wel onder de indruk geraakt van de rijkdom van de Nieuwe Wereld. Het logboek van de Halve Maen beschrijft een land dat wemelt van de bevers, herten en otters en dat bezaaid is met dorpen van Indianen, die maïs en bonen verbouwen.

Aanvankelijk waren de Nederlanders er niet erg snel bij Hudson's ontdekkingen in de Nieuwe Wereld te exploiteren. Volgens de bepalingen van haar octrooi was de VOC wettelijk gehouden zich te concentreren op commerciële activiteiten in het Verre Oosten, en daarom was ze er niet erg happig op de Atlantische Oceaan over te steken. Deze beperkingen weerhielden individuele Nederlandse kooplieden en avonturiers er echter niet van op de gunstige verslagen te reageren die na Hudson's terugkeer in de Nederlanden circuleerden. Al spoedig staken individuele schepen de Atlantische Oceaan over om bonthandel te drijven met lokale Indianenstammen.

De belangrijkste Nederlandse zeevaarder die in Hudson's kielzog volgde, was kapitein Adriaan Block, die in de periode 1613-14 New York en het zuiden van New England verkende. Het schip van Block, de Tijger, ging in vlammen op in een brand in de haven van New York. Block en zijn bemanning bouwden vervolgens hutten en een nieuw schip, de Onrust, waarmee hij de kust verkende van Long Island.

Op verzoek van verscheidene kooplieden, voornamelijk uit Amsterdam, stemden de Staten-Generaal, het parlement van de Verenigde Nederlanden, in 1614 toe in de oprichting van de Nieuw-Nederland Compagnie. De compagnie kreeg voor een periode van drie jaar het monopolie op de handel in het gebied dat nu voor het eerst Nieuw-Nederland werd genoemd. De nieuwe onderneming was zo'n overweldigend succes, dat buitengesloten kooplieden heftig protesteerden. Als antwoord op hun klachten werd het monopolie in 1618 niet verlengd.