تحقیر زندانیان: زندانیان حزب سوسیال دموکرات (SPD) پلاكاردی را حمل می کنند که روی آن نوشته شده: "من از اختلاف طبقاتی آگاهم، رهبر حزب/حزب سوسیال دموکرات/رهبر حزب." اردوگاه کار اجباری داخائو، آلمان، بين سالهای 1933 و 1936.
— KZ Gedenkstaette Dachau
اگرچه نازی ها و همدستان آنها، یهودیان را هدف اصلی خود به شمار می آوردند، اما گروه های دیگری را نیز به دلایل نژادی و عقیدتی مورد شكنجه قرار می دادند. از نخستین قربانیان تبعیض نژادی نازی ها در آلمان، مخالفین سیاسی- بویژه كمونیست ها، سوسیالیست ها، سوسیال دموکرات ها و رهبران اتحادیه های کارگری- بودند. در ١٩٣٣، نیروهای اس اس اولین اردوگاه مرگ، داخائو را به عنوان مرکز بازداشت هزاران زندانی سیاسی آلمانی دایر کردند. نازی ها همچنین نویسندگان و هنرمندانی که آثارشان ضد حکومت تشخیص داده می شد و یا یهودی بودند را مورد شكنجه قرار داده و آنها را در معرض بازداشت، محدویت های اقتصادی و دیگر اشكال تبعیض قرار می دادند.
کولی ها نیز به دلایل نژادی آماج حملات نازی ها قرار می گرفتند. تفاسیر حقوقی قوانین نورنبرگ ١٩٣٥ ( قوانین آلمان که یهودیان را براساس نظریات نژادپرستانه با توجه به تبارشان تعریف می کرد) بعدها به نحوی تنظیم شد که كولیان را نیز دربر گیرد. نازی ها عناوینی چون "گریزان از كار" و "غیراجتماعی" را برای كولی ها برگزیدند كه طبق معیار نازی ها معادل بی فایده و به لحاظ اجتماعی نالایق تلقی می شد. كولیان تبعید شده به محله یهودی نشین لودز، اولین کسانی بودند که در کامیون های سیار گاز اردوگاه خلمنو در لهستان کشته شدند. نازی ها همچنین 200 هزار كولی را به اردوگاه آشویتس- برکناو تبعید کردند. اکثر آنها در اتاق های گاز آن اردوگاه کشته شدند.
نازی ها، لهستانی ها و اسلاوها و به اصطلاح آسیایی های اتحاد جماهیر شوروی را به لحاظ نژادی پست تلقی كرده و آنها را برای فرمانبرداری و بیگاری در نظر می گرفتند. دهها هزار نفر از لهستانی هایی که به لحاظ ایدئولوژیكی خطرناک به شمار می رفتند (از جمله روشنفکران و کشیش های کاتولیک)، در عملیات معروف به "Aktion -AB" آماج جوخه های اعدام قرار گرفتند. بین سال های ١٩٣٩ و ١٩٤٥، حداقل یك میلیون و نیم شهروند لهستانی برای بیگاری به خاک آلمان تبعید شدند. همچنین، صدها هزار نفر در اردوگاه های بیگاری نازی ها به اسارت درآمدند. طبق برآوردهای موجود، آلمان ها حداقل ٩/١ میلیون شهروند غیر یهودی لهستانی را طی جنگ جهانی دوم به قتل رساندند.
در اتحاد جماهیر شوروی تحت اشغال آلمان ها، هدف " فرمان كمیسرها" ( كه از سوی فرماندهی كل قوای مسلح صادر شده بود) كشتن افسران سیاسی ارتش سرخ بود. طی پاییز و زمستان 1942-1941، مقامات نظامی آلمانی و پلیس امنیتی آلمان با هم، سیاست نژادپرستانه قتل عام اسرای جنگی شوروی را به اجرا گذاشتند: یهودیان، کسانی که "قیافه های آسیایی" داشتند و رهبران سیاسی و نظامی عالی رتبه را جدا و تیرباران می کردند. حدود سه میلیون نفر دیگر را بدون سرپناه مناسب، غذا و دارو در اردوگاه های موقت نگه داشتند تا موجبات مرگ آنها را فراهم آورند.
نازی ها رهبران کلیسای مسیحی را که مخالف نازیسم بودند و همچنین هزاران نفر از پیروان فرقه مذهبی "شاهدان یهوه" را که از ادای احترام به آدولف هیتلر یا خدمت در ارتش آلمان سرباز زده بودند، زندانی کردند. نازی ها از طریق اجرای طرح به اصطلاح "كشتن از سر ترحم"، حدود ٢٠٠ هزار نفر از معلولان ذهنی یا جسمی را به قتل رساندند. آنها همچنین مردان همجنس گرا را مورد شكنجه قرار دادند، چرا كه رفتار آنها را مانعی بر سر راه صیانت ملت آلمان می دانستند. نازی ها كسانی را كه همجنس گرایان "مزمن" می نامیدند وهمچنین هزاران نفر از افرادی را كه به رفتارهای به اصطلاح "غیراجتماعی" یا جنایی متهم می كردند، در اردوگاه های کار اجباری زندانی كردند.
ایدئولوژی نازی، طیف وسیعی از دشمنان را شناسایی کرد که به شكنجه و كشتار سازمان یافته میلیون ها نفر -چه یهود و چه غیر یهود- منجر شد.
زنان در هولوکاست »
کودکان در هولوکاست »
هولوكاست »
"راه حل نهایی": نمای کلی »
نژادپرستی »
یهودستیزی »
مراکز کشتار: نمای کلی »
آزمایش های پزشکی نازی ها »
آن فرانک »
Mosaic of Victims »
